لوچانو پاواروتی تنها خواننده‌ای است که برای یکی از کنسرت‌هایش ۵۰۰ هزار نفر مخاطب داشت.
پاواروتی نماد موسیقی ایتالیا و به زعم برخی نماد موسیقی جهان بود. او فوتبال را به اجبار پدر کنار گذاشت و به اصرار او موسیقی آموخت اما همواره فوتبال را بیشتر از موسیقی دوست داشت.
لوچانو پاواروتی در سال ۲۰۰۷ پس از جدال با سرطان خاموش شد.
تصمیمات سرنوشت‌ساز لوچانو پاواروتی
پاواروتی قبل از خوانندگی فوتبال و معلمی را آزمود و هر دو را کنار گذاشت. در واقع ترک فوتبال و آموزگاری تصمیمات سرنوشت‌سازی بود که لوچانو پاواروتی را به عرصه موسیقی و خوانندگی اپرا کشاند و برای او شهرتی جهانی فراهم آورد.
ترک همسر اول و سه دخترش نیز یکی دیگر از تصمیمات مهم او در سال‌‌های آخر زندگیش محسوب می‌شود.
پاواروتی از آدوا ورونی پس از ۳۶ سال زندگی مشترک جدا می‌شود. آشنایی او با همسر اولش به ۱۷ سالگیش برمی‌گردد که بعد از یک دوام ۳۶ ساله در زندگی مشترک با همسر اول، او و سه دخترش را ترک می‌کند و با منشی‌اش "نیکولتا مانتوانی" بسیار جوان ازدواج می‌کند.
"نیکولتا مانتوانی" ۳۵ سال از لوچانو پاواروتی جوان‌تر بود و ثمره این ازدواج نیز تولد "آلیچه" دختر چهارم لوچانو در سال ۲۰۰۳ بود.
پاواروتیِ رکورددار
پاواروتی، در تعداد افراد حاضر در کنسرت همچنین در اجرای مجدد آهنگ، رکورددار است. در سال ۱۹۹۳ بیش از ۵۰۰ هزار نفر برای شنیدن صدای لوچانو پاواروتی در سنترال پارک نیویورک حاضر شدند که حضور چنین جمعیتی در یک کنسرت بی‌نظیر است؛ همچنین او رکورددار اجرای مجدد در جهان است و در یکی از کنسرت‌هایش ۱۷ بار پس از کف‌زدن‌های پی‌درپی و طولانی حضار دوباره به روی صحنه آمد و قطعه دیگری را اجرا کرد.
پدرِ آماتور پسر حرفه‌ای !
پدر پاواروتی، خواننده آماتور ارتش، نانوا و عاشق موسیقی و اجرای اپرا بود. پسرش لوچانو را با زور و اجبار به کلاس آواز فرستاد تا با دنیای موسیقی آشنایش کند.
پاواروتی برای نخستین بار به همراه پدرش که به عنوان یک خواننده آماتور اپرا آواز می‌خواند و جوایزی هم دریافت کرده بود در گروه کُر زادگاهش شهر مودنا آواز خواند. اما پاواروتی زمانی تصمیم گرفت همه عمر خود را وقف موسیقی کند که گروه کُر مردان روسینی در یک رقابت بین‌المللی موفق به دریافت جایزه شد.
درست است که لوچانو از علاقه‌اش به فوتبال گذشت و به موسیقی رو آورد اما آنقدر خوش‌شانس بود که در سال ۱۹۹۰ میلادی در افتتاحیه جام جهانی فوتبال به میزبانی ایتالیا همراه "خوزه کارراس" و "پلاسیدو دومینگر" در ورزشگاه رم قطعاتی را اجرا کرد و سی دی آن یکی از پرفروش‌ترین‌ها در دهه ۹۰ میلادی بود.
پاواروتی و کرونا
۶۰ سال است که جهان از صدای لوچانو پاواروتی لذت می‌برد. اما در ماه‌های اخیر که کرونا نفس جهان را گرفته و ایتالیا بیش از دیگر کشورهای اروپایی درگیر این بیماری شده، نیروی هوایی ایتالیا برای روحیه دادن به مردم این کشور از اپرا و صدای ماندگار لوچانو استفاده می‌کند تا با جادوی موسیقی انگیزه زندگی به ایتالیا بدمد.
بازمانده از پاواروتی؛ قرض یا دارایی
روزنامه فرانسوی زبان فیگارو، چاپ پاریس، پس از مرگ پاواروتی به نقل از روزنامه‌های ایتالیایی اذعان کرد که این خواننده مشهور اپرا ۱۸ میلیون یورو بدهی داشته است.
این روزنامه می‌افزاید که ۷ میلیون یورو از قرض‌های پاواروتی به دلیل خرید چند تابلوی نقاشی است. اما برخلاف آنچه در ایتالیا می‌گویند دارایی‌های این ستاره اپرا بیشتر از قرض‌های برجا مانده از اوست.
به گزارش این روزنامه سه آپارتمان در آمریکا و مجموعه ای از تابلوهای پاواروتی، به همسر دوم او به ارث رسید؛ همچنین سه دختر پاواروتی نیز صاحب ویلایی در پسا رو و یک آپارتمان در مونت کارلو شدند.
اما از همه اینها مهمتر لذتی است که پاواروتی از زندگی و فعالیت‌هایش می‌برده؛ او در مورد خود می‌گفت: "من مردم را شاد می کنم می دانم که خدا برای من کار خاصی کرده است و تارهای صوتی‌ام را بوسیده و من این را می دانم". همچنین می گفت: "فکر می‌کنم زندگی توأم با موسیقی زیباست و ارزش صرف شدن را دارد و این همان است که من زندگی‌ام را به آن اختصاص داده‌ام".
از مهمترین خدمات پاواروتی این است که او در دهه ۸۰ مسابقه جهانی آواز پاواروتی را راه‌اندازی کرد تا زمینه استعدادیابی جوانان در عرصه موسیقی فراهم شود.
از فعالیت حرفه‌ای تا مرگ پاواروتی
زمانی که لوچانو در مسابقات بین‌المللی لینگلین در شهر والس شرکت کرد و به کسب جایزه اول این مسابقه نائل آمد، این امر مقدمه و پیش‌درآمدی شد که اولین نقش حرفه‌ای‌اش را در سال ۱۹۶۱ با عنوان رودولفو اپرای خواننده دوره‌گرد، اثر جاکومو پوچینی، در سالن اپرای رجیو امیلیا اجرا کند. با اجرای این نقش، پاواروتی به عنوان خواننده اپرا رسمیت یافت.
در سال ۱۹۶۵ توجه "جوان ساترلند" خواننده سوپرانوی استرالیایی را در سالن کاونت گاردن لندن به خود جلب کرد و این شروعی بود بر فعالیت بین‌المللی او. به این ترتیب پاواروتی به استرالیا رفت و چیزهای زیادی دربارهٔ تنظیم صدا و آوازخوانی آموخت.
-زندگی نامه پاواروتی در سایت بیوگرافی-
همانطور که قبلا ذکر شد پاواروتی برای اولین بار به عنوان یک خواننده اپرا در نقش رودولفو از شخصیت‌های اپرای لابوهمی اثر پوچینی، در خانه اپرای رجیو امیلیا اجرا کرد و پس از پیروزی و شهرت داخلی به آمستردام، زوریخ، لندن و وین برای اجرای اپرا سفر کرد.
لوچانو پاواروتی برای نخستین بار در سال ۱۹۶۵ به آمریکا رفت و در تالار میامی به اجرا پرداخت. اجراهای پاواروتی در سالن اپرای نیویورک متروپلیتن، با اقبال آمریکاییان مواجه شد.
در سال ۱۹۹۲ لوچانو این شانس را داشت که در حضور پرنس چارلز و پرنسس دایانا در حضور ۱۵۰هزار نفر نخستین کنسرت کلاسیک هاید پارک لندن را اجرا کند.
در سپتامبر ۱۹۹۳ نیز پس از آنکه توانسته بود جمعیت بی‌نظیر ۵۰۰هزار نفری را در نیویورک به کنسرتش بکشاند، ۳۰۰ هزار نفر را پای برج ایفل به تماشای آوازخوانی‌اش نشاند.
طرفداران پاواروتی در جواب کسانی که به اجرای اپرا در فضای باز نقد داشتند می‌گفتند لوچانو پاواروتی با این کار علاقه به این نوع موسیقی را در میان مردم گسترش می‌دهد؛ در واقع پاواروتی با این کار به مردم این فرصت را هدیه می‌کرد که به صدای آواز ماندگار تاریخ اپرا گوش بسپارند. او در مارس ۲۰۰۴ آخرین اپرای خود را در سالن اپرای پوچینی توسکای نیویورک اجرا کرد و در افتتاحیه المپیک زمستانی تورین در سال ۲۰۰۶ اجرایی عمومی داشت و بعد از آن به خاطر بیماری بیشتر کنسرت‌هایش را لغو کرد.
این خواننده جهانی که اپرا را به ورزشگاه‌ها و پارک‌ها برد سرانجام در ۷۱ سالگی به دلیل ابتلا به سرطان لوزالمعده در ۶ سپتامبر ۲۰۰۷ خاموش شد و در هنگام مرگش همسر دوم، آخرین دخترش و برخی از دوستانش بر بالین او حاضر بودند.
